શિયાળાની સવારનો તડકો

કોણે કહ્યું રવિને રૂપ નથી?
કોણે કહ્યું રવિને લય નથી?
પૂછો મૂક્ત ગગનના પંખીને,
શું એને એનો અનૂભવ નથી?

નવોઢાના ચહેરા પર, શરમની રતાશ બનીને,
સૂરજમૂખીના ફૂલ પર, ચાતકની પ્યાસ બનીને,
અંધારી ધરતી પર ફેલાય છે એ, પ્રભાતનું ઊજાસ બનીને,
લાવે છે કંઈક નવા શમણાં, શિયાળામાં સવાર બનીને.

અસહ્ય લાગતો જે ઊનાળામાં,
આવકારે છે લોકો એને શિયાળામાં,
નાના બાળક જેવો પ્યારો,
     સોહામણો લાગે છે એ સવારમાં.

અદૄભૂત છે અનુભૂતિ એની,
અદૄભૂત છે આગમન એનું,
શું હું ખોટું કહું છું,
     શિયાળાની સવારના તડકાની બાબતમાં?

લેખકઃ આશિષ એ. મહેતા

એડીટરઃ મનિષા એ. પટેલ